mroki

dymna chata zapach siana
w ciemnych kątach jej się chronię
blaskiem oczu czarowana
twoje usta chciwie gonię

przecież nie znasz… szepty płyną
czy potrzeba? westchnę w ciszy
chwile znów zbyt szybko miną
a głód w duszach głośno dyszy

pragnij… jęknę, chwycisz z mocą
i wtulimy się uparcie
bez tchu cali mroczni nocą
usta usta goniąc zwarcie

wnet odpłyniesz brzask mnie zwiedzie
zadrżę w rosach, lasach, wodach
mój szlak grząski zewsząd wiedzie
płonąc w ogniach, trzeszcząc w lodach

powróćże mój śnie uroczy
rozwiej włosy, obudź drżenie
niechaj w jawę dumnie wkroczy
niosąc słodkie swe spełnienie

/tak wiem znowu rymy ;) /

Witaj, zastanowił bym się czy naprawdę potrzebne są słowa, które zakreśliłem. Pozdrawiam.
J a n e k.:)
Dla zachowania rytmiki wiersza mógłbym bronić pogrubione słowa. Takie słowa jak "dymna" nawet nie będę bronił dla samej rytmiki, ale i dla dopełnienia pejzażu architektonicznego i nie tylko. W chacie dymnej, która nie ma komina dym z paleniska uchodził otworem znajdującym się na szczycie izby . Wiersz lekki, powiedziałbym sielankowy. Ale jak sama podkreśliłaś są w nich rymy. W tym przypadku właściwie, że są, ale tu zbyt dokładne.
Niepotrzebny ten jeden znak interpunkcyjny- wynika z tekstu. Zastrzeżenie mam co do tytułu. Słowo mrok w liczbie mnogiej powinno raczej brzmieć tak samo, kurna chata .
Pomyśl nad tym. Ciężko mi podjąć werdykt, ale myślę, że po poprawieniu tytułu jednak zagłosuję za mirażem.


	mroki	Union Chocolate.