| |
dystychy
Union Chocolate. |
Halo, halo! Napiszmy znowu razem wiersz. Zabawa zawsze wyzwala przyjemne łaskotanie wyobraĽni, rzuca wyzwanie lubi±cym poszukiwać, a potem łapać słowa w siatkę na motyle
Tym razem zasada jest następuj±ca: każdy tworzy dwa kolejne wersy wiersza (dystych). Żeby¶cie mieli jasno¶ć to wyja¶niam, że dystych (gr. dístichon) to inaczej: dwuwiersz; strofa dwuwersowa, o rymach parzystych (AA BB) - najmniejsza istniej±ca strofa poetycka. Oba wersy dystychu charakteryzuj± się zazwyczaj znacznym podobieństwem pod względem składni i tre¶ci. Zwróćcie uwagę na zasadę zachowania identycznej liczby sylab w wersach.
Czyli piszemy wiersz rymowany, który graficznie powinien wygl±dać tak:
Biegnie dziewczyna lasem. Zieleni się jej czas...
Oto jej włos rozwiany, a oto - szum i las!
Od mrowisk słońce dymi we złotych kurzach - mgłach.
A piersi jej rozpiera majowy, cudny strach!
¦nił się jej dzisiaj w nocy wilkołak w głębi kniej,
I dwaj rycerze zbrojni i aniołowie trzej !
¦nił się jej ¶piew i pl±sy i wszelki ptak i zwierz!
I miecz i krew i ogień! Sen zbiegła wzdłuż i wszerz!...
A teraz biegnie w jawę, przez las na lasu skraj -
A za ni± - Maj drapieżny! Spójrz tylko - tygrys-maj !...
Dziewczyna płonie gniewem... zaciska biał± pię¶ć...
A wkoło pachn± kwiaty... Szczę¶ć, Boże, kwiatom szczę¶ć!
A wkoło pachn± kwiaty, słońcem się dławi zdrój !
Purpura - zieleń - złoto ! Rozkwitów szał i bój !
Grzmi wiosna! Tętni± żary! Krwawi± się gardła róż!
O, szczę¶cie, szczę¶cie, szczę¶cie! Dzi¶ albo nigdy już!...
Dziewczyno, hej, dziewczyno! Zieleni się nam czas!...
Kochałem nieraz - ongi - i dzisiaj jeszcze raz...
Dziewczyno, byłem z tob± w snu jarach, w głębi kniej -
Jam - dwaj rycerze zbrojni i aniołowie trzej !...
Jam - ¶piew i pl±s zawrotny! Jam wszelki ptak i zwierz!
Ja - miecz i krew i ogień! Sen zbiegłem wzdłuż i wszerz...
Sen zbiegłem, goni±c ciebie, twój wierny tygrys-maj!...
Ja jestem las ten cały - las cały aż po skraj !
B. Le¶mian "Zmory wiosenne"
***
Zaczynamy?
Nikt się nie kwapi? To może ja zacznę. Może to nie będzie piękny trzynastozgłoskowiec Le¶miana, ale...
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
... podejmuję rękawicę
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam, wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam, wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam, wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam, wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Spojrzał, a tam jak w raju
Stoi dziewczę na skraju...
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam, wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Spojrzał, a tam jak w raju
Stoi dziewczę na skraju...
Nagie całe, zroszone,
W motyle zapatrzone.
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Spojrzał, a tam jak w raju
Stoi dziewczę na skraju...
Nagie całe, zroszone,
W motyle zapatrzone.
Motyl na łonie jej siadł,
A chłopcu wiruje już ¶wiat.
kto teraz?
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Spojrzał, a tam jak w raju
Stoi dziewczę na skraju...
Nagie całe, zroszone,
W motyle zapatrzone.
Motyl na łonie jej siadł,
A chłopcu wiruje już ¶wiat.
Zamkn±ł oczy. Zbyt młody?
Zl±kł się czaru? Urody?
Owad może odlecieć
A on chciałby powiedzieć…
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Spojrzał, a tam jak w raju
Stoi dziewczę na skraju...
Nagie całe, zroszone,
W motyle zapatrzone.
Motyl na łonie jej siadł,
A chłopcu wiruje już ¶wiat.
Zamkn±ł oczy. Zbyt młody?
Zl±kł się czaru? Urody?
Owad może odlecieć
A on chciałby powiedzieć…
Ach, urody ty cudo,
pozwól pie¶cić swe udo.
Drwi z chłopaka panna zła.
IdĽ... Mary¶ka? Kosza da.
Chłopak jednak m±dry był
I zaloty Mańki zbył.
Hen, za lasem mieszka ta
Co najszczersze serce ma.
Tam wyrusza dzi¶ nasz chwat.
Lecz, czy będzie z tego rad?
Drog± kręt± po¶ród ł±k,
Kwiecia p±k lgnie mu do r±k...
Zbł±dził tuż przy ruczaju,
Poszedł drog± do gaju.
Spojrzał, a tam jak w raju
Stoi dziewczę na skraju...
Nagie całe, zroszone,
W motyle zapatrzone.
Motyl na łonie jej siadł,
A chłopcu wiruje już ¶wiat.
Zamkn±ł oczy. Zbyt młody?
Zl±kł się czaru? Urody?
Owad może odlecieć
A on chciałby powiedzieć…
Ach, urody ty cudo,
pozwól pie¶cić swe udo
Już mam dreszcze i lęki
Uchyl r±bka sukienki
Nie ma czasu kochanie,
Staro¶ć stoi przy bramie.
Będziesz Boga błagała,
By mnie inna nie chciała.
Na to motyl powiada:
"ona moja jest. spadaj"
I spadł z piedestału kochanek.
Pannie pozostał wianek.
My¶lę, że to znakomita pointa
Zakończmy pisanie dystychów tym akcentem.
Dziękuję Wszystkim za udział w zabawie i zachęcam by teraz wł±czyli się do tworzenia opowiadania "Historyjka o..."
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plfisis2.htw.pl
|
|
