| |
Arles
Union Chocolate. |
kup pan poezję
najtaniej u nas
najwspółcześniej
my się bić o Mickiewicza
nie
i o Kanta
nie
i nie
bo
posągi dziś się
w styropianie dłubie
i ciosem
im usta odłupuje
a ręce dłuto
tnie
i serce co
wstyropianwzięte
i co oczy
zakleja
dziś cisza wieje
bo echo się
kłaniać zaczęło
zza i za
i się puszczać
trza
No i co ja mam sobie pomyśleć? Ja z pokolenia, które nocowało podczas strajków Sierpnia`80 na styropianie?
Wrażenie jest kolosalnie proporcjonalne do obalonego mitu. Gdzieś mi pobrzmiewa "Cichosza", styl poetów nawołujących, jak Tuwim, Lechoń - do wyjścia poezji na ulice, wprost do ludu pracującego miast i wsi. A potem ów lud prosty i niekorzesany, prostacki nawet, jak w "Poemacie dla dorosłych" Ważyka:
"(...)armią pionierską, zbieraną hałastrą
tłoczą się w szopach, barakach, hotelach,
człapią i gwiżdżą w błotnistych ulicach:
wielka migracja, skudlona ambicja,
na szyi sznurek - krzyżyk z Częstochowy,
trzy piętra wyzwisk, jasieczek puchowy,
maciora wódki i ambit na dziewki,
dusza nieufna, spod miedzy wyrwana,
wpół rozbudzona i wpół obłąkana,
milcząca w słowach, śpiewająca śpiewki,
wypchnięta nagle z mroków średniowiecza
masa wędrowna, Polska nieczłowiecza
wyjąca z nudy w grudniowe wieczory..."
Trafia do wyobraźni to trzykrotnie powtórzone "nie", tak jest - dziś wszystko "już nie" bo "dziś" wszystko "zza i za" - proste i boli. Szkoda, że tylko sfrustrowanego inteligenta... Myślę nad związkiem tytułu z całością - o które Arles chodzi?
Brawo Jaca
O Arles, w którym regularnie obrzucano Van Goga kamieniami...Dziękuję Ci, Beato:)
no to wreszcie skomentuję wiersz, który mnie już przy pierwszym czytaniu zmusił do klęknięcia. to Twój drugi wiersz, który w głowie mi zostanie na wieki całe. wiadomo, że drugi na Twoją częstotliwość pisania, to niewiele, więc nie pochlebiaj sobie:)
czyta się na wdechu, każde słowo wywołuje emocje, a właściwie, nie tyle słowo, co układ słów. naprawdę świetnie Panie Jacek.
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plfisis2.htw.pl
|
|
